شیعه . . .

گفت فحشا در کجا آید پدید ؟

گفتمش در کوچه های بی شهید



بی شهیدانند بی سوز و گداز

بر سر سجاده های بی نماز



بی شهیدان را غم لیلا کجاست ؟

سوز و اشک و آه و واویلا کجاست ؟



کوچه ی ما بوی مجنون می دهد

بوی اشک و آتش و خون می دهد



بوی مجنون مست میسازد مرا

در پی لیلی می اندازد مرا



نام لیلی بردم آرامم گریخت

هفت بندم بند از بندم گسیخت



از جنوب و غرب، از شرق و شمال

گشته ام در بین اشباء الرجال !



کیست تا از مرگ من پروا کند

یا به روی غربتم در واکند



در تمام کوفه آیا مرد نیست ؟

جز علی مردی سراپا درد نیست



چون علی باید که سر در چاه کرد

شیعه را تا از خطر آگاه کرد



کربلا بر شیعه نا مکشوف نیست

حکمتش جز امر بالمعروف نیست



امربالمعروف نهی ازمنکر است

شیعه ی بی امر و بی نهی ابتر است



شیعیان! فرهنگ عاشورا چه شد ؟

پرچم خون رنگ عاشورا چه شد ؟



کیست تا پرچم به دوش خون کشد ؟

شیعه را از خواب خود بیرون کشد ؟



گفت مولا کل ارض کربلا

شیعه یعنی غربت و رنج و بلا



شیعه بی درد! زخم بی نمک!

بس کن این یا لیتنی کنت معک!



کربلا غوغاست ساز و برگ کو ؟

ظهر عاشوراست شور مرگ کو ؟



ظهر عاشورا فاین تذهبون

لم تقولون ما لا تفعلون



شیعه یعنی تندر آتش فروز

شیعه یعنی زاهد شب، شیر روز



شیعه یعنی شیر یعنی شیر مرد

شیعه یعنی تیغ عریان در نبرد

                                             محمدرضا آغاسی