تنهائی ِ امروز ِ من . . .

چه شد آن شور شیدایی که من را از خودم دزدید ؟

طلسم دیده ای عاشق که جای چشم من می دید ؟



چه شد گرمای آغوشی که رویا و خیالم بود ؟

همان احساس امنی که شب بیهوده را فرسود !



خیال باوری شاعر که من را واژه باران کرد

تپیدنهای قلبی که مرا از بیقراران کرد



کجایی آشنا با من؟ چه شد آن مهربانی ها ؟

کجایی روح همخانه؟ چه شد آن خانه ی رویا ؟



چه شد آن اعتباری که دلت بر شعر من می داد ؟

تب ِ شعر سکوت تو! همان گویاتر از فریاد !



چه شد آن التهابی که درون چشم تو دیدم ؟

چه آمد بر سر روحت که من همرنگ تردیدم ؟



کجایی تو که من بی تو تهی از هرچه رویایم ؟

چه شد آن همزبانی ها که من امروز تنهایم ؟


"  نرگس عینی  "