چرا تو ای شکسته دل خدا خدا نمی کنی؟ ***خدای چاره ساز را چرا صدا نمی کنی ؟
به هر لب دعای تو فرشته بوسه می زند*** برای درد بی دوا چرا دعا نمی کنی؟
به قطره قطره اشک تو خدا نظاره می کند*** به وقت گریه ها چرا خدا خدا نمی کنی؟
سحر زباغ ناله ها گل مراد می دمد ***به نیمه شب چرا لبی به ناله وا نمی کنی؟
دل تو مانده در قفس جدا ز آشیان خود ***پرنده اسیر را چرا رها نمی کنی؟
ز اشک نقره فام خود به کیمیای نیمه شب***مس سیاه قلب را چرا طلا نمی کنی ؟
به بند کبر و ناز خود از آن اسیر مانده ای***که روی عجز و بندگی به کبریا نمی کنی ؟
