تو را رحمی بباید یا مرا صبر، چه سازم چون نه آنست و نه اینست؟!

تو مرا آنقدر آزردی
که خودم کوچ کنم از شهرت ...
بکنم دل ز دل چون سنگت، تو خیالت راحت....
میروم از قلبت، 
میشوم دورترین خاطره در شبهایت ....
تو به من میخندی
و به خود میگویی:باز می آید و میسوزد از این عشق ولی....
برنمیگردم ، نه! 
میروم آنجایی ک دلی بهر دلی تب دارد،
عشق زیباست و حرمت دارد...!
تو بمان!