از فراق تو مرا هر نفسی صد آه است از تو غافل نیستم ای دوست، خدا☝ آگاه است...! قرار ساعت 9

کم کم ... آرام

فقط تبر نیست که به درخت آسیب می‌زند. آب که پای درخت نریزی، می‌خشکد. از درون می‌پوسد و خالی می‌شود. آن‌وقت به کوچک‌ترین بادِ خزانی فرو می‌ریزد. 

عاشقانه‌ها همیشه که با زخم جفا و خیانت سرنگون نمی‌شوند، بیشترشان آب نمی‌خورند. همان دوستت دارم‌های هر روزه، همان نگاه‌ها و ملاحت‌ها، همان‌ها پایشان ریخته نمی‌شود که می‌میرند. کم‌کم، آرام ...!

13 تون بدر به امید بازشدن تمام گره های زندگیتون😍

سبزه ام را می سپارم دست آقای نجف

طالعم دست علی باشد برایم بهتراست

اعتقاد هرکسی باشد برایش محترم

سیزده را دوست دارم  زاد روز حیدر است

فرق من با دیگران را تا کنون فهمیده ای عاشقت بودند خیلی ها، ولی آواره نه...!

شب های هجر را گذراندیم و زنده ایم ما را به سخت جانی خود این گمان نبود ...!

تو نظر کن به دلم 💔 حال دلم خوب شود😢

خدایا؟

خدایا دانشی ده، غم نگیرم 😢 بده آرامشی، ماتم نگیرم😔

خدایا از شهامت بی نصیبم 😟 شهامت ده که آرامش بگیرم😢

خدایا این تفاوت بر من آموز که در گمراهی مطلق نمیرم😔

یار دل سخت است یا من سست بختم؟!

نیست در ســــودای زلفش کار من جز بیقـــــراری

ای پـــریشان طُرّه تا چنــدَم پریشان می گــــذاری!؟

یار دل سخت است یا من سست بختم؟ می ندانم

اینقـــــدر دانم که از زلفش مرا نگشـــود کـــــاری

شمـــع ْرخســــاری، ولی روشن ْکنِ بزمِ رقیبی

ســـرو بالایـی، ولــــی بیگانگــــــان را در کنــــاری

آفتابـــــــا! از در میخانـــه مگــــذر کاین حریفــان

یا بنوشنـــدت که جامـــی یا ببوسنــدت که یــاری

ای به هم پیوستــه ابــرو، رحــم کن بر دل دونیــمی

ای به هم بشکسته گیسو! رحم کن بر بی قـــراری

با خیـــال روز وصلــت در شب هجـــران ننــــــالم

در خـــــزان دارم به یــــاد روی زیبایت بهـــــــاری ...!

...

به خدا بی رخ معشوق ، گناه است ! گناه !

چه کند با رخ پژمرده من گل به چمن ؟

چه کند با دل افسرده من لاله به باغ ؟

من چه دارم که برم در بر آن غیر از اشک ؟

وین چه دارد که نهد بر دل من غیر از داغ ؟

عمر پا بر دل من می نهد و می گذرد ...

می برد مژده آزادی زندانی را ،

زودتر کاش به سر منزل مقصود رسد

سحری جلوه کند این شب ظلمانی را .

پنجه مرگ گرفته ست گریبان امید

شمع جانم همه شب سوخته بر بالینش

روح آزرده من می رمد از بوی بهار

بی تو خاری ست به دل ، خنده فروردینش

عمر پا بر دل من می نهد و می گذرد ...

کاروانی همه افسون ، همه نیرنگ و فریب !

سالها باغ و بهارم همه تاراج خزان

بخت بد ، هرچه کشیدم همه از دست حبیب

دیدن روی گل و سیر چمن نیست بهار

به خدا بی رخ معشوق ، گناه است ! گناه !

آن بهار است که بعد از شب جانسوز فراق

به هم آمیزد ناگه ... دو تبسم : دو نگاه ...!