شب یلداست ...

       امشب ؛

یک دقیقه بیشتر از همیشه نیستی ....


یـــــــلدا یعنی همین ... !!!

دلم در خواب پروانه شدن بود ...

ولی افسوس ...

دلم در اوج رفتن روبه شمعی سوخت

و من نالان؛کنار سفره ای از عشق خالی …

شبی مایوس و سرگردان دارم امشب ...

داغ تنهــــــــایی ...

آن قدر با آتش دل ساختم تا سوختم
بی تو ای آرام جان یا ساختم یا سوختم

سردمهری بین که هر کس بر آتشم آبی نزد
گرچه همچون برق از گرمی سراپا سوختم

سوختم اما نه چون شمع طرب در بین جمع
لاله ام کز داغ تنهایی به صحرا سوختم

همچو آن شمعی که افروزند پیش آفتاب
سوختم در پیش مه رویان و بیجا سوختم

سوختم از آتش دل در میان موج اشک
شوربهتی بین که در آغوش دریا سوختم

شمع و گل هم هر کدام شعله ای در آتشند
در میان پاکبازان من نه تنها سوختم

جان پاک من رهی خورشید عالمتاب بود
رفتم و از ماتم خود عالمی را سوختم

Unknown

وقتی پروانه عاشقی ...

در تاری بیافته که عنکبوتش ؛

سیر باشه...

تازه قصه تلخ زندگی شروع میشه...

چون نه میتونه پرواز کنه نه بمیره

!!!

به نامت ای که توبه پذیری ...

به نام خدایی که تـنـهـا داد رس من در قبـــــر من است،

آنجاست که تازه میفهمم تـنـهــــایی یعنی چه؟!!!

جز وصل تو، دل به هرچه بستم توبه

بی یاد تو هر جا که نشستم توبه

در حضرت تو توبه شکستم صد بار

زین توبه که صدبار شکستم توبه

"..."

Unknown

چند روزیست دلم

ترکی خورده عمیق

و برای این درد

جز تلاقی نگاه من و تو مرهم نیست

گرچه هربار که میبینمت از دور

کمی

دلم از لحظه ی قبل

بیشتر میشکند

ولی انگار برای من دل بشکسته

عبرتی نیست


کزان درس فراگیرم چند

دوست دارم بنشینم پیشت

غرق در آبی قبلت گردم

آنقدر با همه ی شوق صدایت بزنم

که تو بیدار شوی

تا بفهمی که چه کردی با من؟؟؟!!!

ای همه روز و شبم

چند وقت است که از دست تو همواره شب است!!!!!

Unknown

ترسم از دلتنگی نیست

برای آدمهایی که ازشون دورم

و دوستشون دارم

ترسم از اینه که

کم کم دیگه دلم تنگ نشه

...

کاش اینجا بودی...

می نویسم باران !

می نویسم سرما !

می نویسم غم و اندوه و نفس !

می نویسم احساس ؛

تا بدانی دل من بی تو گلم میمیرد

و بدان دل سرد است و کمی بارانی ؛

غم سراسر دل من پر کرده ، کاش اینجا بودی...؟؟!!!

بـایــــــد بــــــروم ...

بـایــد امـشـب بـــروم
باید امشب چمدانی را
که به اندازه ی پیراهن تنهایی من جا دارد بردارم
و به سمتی بروم
که درختان حماسی پیداست
رو به ان وسعت بی واژه که همواره مرا می خواند
یه نفر باز صدا زد سهراب!

کـفـش هـایـم کـــو؟     

                               ... سهراب سپهری ...

عذاب یعنی لبریز باشی از گفتن

ولی ....

در هیچ سویت محرمی نباشد ...

" اللهم عجل لولیک الفرج "

یک چشم زدن غافل از آن ماه نباشیم  ...  شاید که نگاهی کند، آگاه نباشیم

باران که می بارد...

    باران که می بارد.....

بیشتر دلم تنگ نگاهت می شود.....

روزهاست آتشکده دلم ...بی فروغ می سوزد.....سرد
......

غریب مانده ام اینجا......بی تو.......

شاید غربت همین نبودن توست........

شاید تنهایی.....مترادف است با بی تو بودن

اینها را نمی گویم تا بیایی.......فقط بدان

هیچ کس.....جای خالیت را پر نمی کند......

و من باز بغض دارم ..............و بالشم.....

هنوز تو را گریه می کند