روضه وصبر😢 خدایا؟!راضیم به رضای تو''ممنون حسین جان،آرام جانم😍''

بی تو ، اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم ؟...!😢

ای دو صد لعنت بر این دنیا و این تقدیر باد ...!

چو دل بر دیگری بستی! نگاهش دار، من رفتم!

چو رفتی در پی دشمن! مرا بگذار، من رفتم!

پس از صد بار که جانم را سوزانیده ای از غم

چو با من در نمیسازی مساز، این بار من رفتم

کشیدم جور و می گفتم : ز وصلت بر خورم روزی

چو از وصل تو دشمن بود برخوردار ، من رفتم

ز  پیش دوستان  رفتن نباشد  اختیار  دل😔

بنالم، تا بداند خصم: کز ناچار من رفتم!

چو دل پیش تو می ماند گواهی چند بر گیرم:

کزین پس با دل گمره ندارم کار،  من رفتم

ترا چندین که با من بود  یاری ، بندگی کردم!

چو دانستم که غیر از من گرفتی یار، من رفتم!

مرا گفتی که : غمخوار تو خواهم شد بدلداری

نگارا بعد ازینم گر تویی غمخوار، من رفتم

ندارد 'اوحدی' با من سر رفتن ز کوی تو

تو او را یادگار من نگه می دار ،من رفتم ...!

 

با که گویم چه قیامت به سرم میگذرد؟😭...!

بعد از تو😢 باز عاشقی و باز ... آه نه! این داستان به نام تو😢اینجا تمام شد...!

''  میروم تا  همه عمر به خود تکیه کنم...!'' سومین روز!

حرفام زیاده ... ولی خلاصه میشه تو این جمله : منم خدایی دارم ...!

خود را به خدا بسپار،وقتی که دلت تنگ است؛وقتی که صداقتها آلوده به صد رنگ است

خود را به خدا بسپار،چون اوست که بی رنگ است؛چون وادی عشق است او،چون دور زنیرنگ است

خود دا به خدا بسپار،آن لحظه که تنهایی؛آن لحظه که دل دارد از تو طلب یاری

خود را به خدا بسپار،همراه سراسر اوست؛دیگر تو چه میخواهی ؟!بهر طلبت از دوست

خود را به خدا بسپار آن لحظه که گریانی؛ آن لحظه که از غمها بی تابی و حیرانی

خود را به خدا بسپار،چون اوست نوازشگر؛چون ناز تو می خواهد او را ز درون بنگر...!

 

تکیه کردم بر وفای او😔غلط کردم،غلط...باختم جان در هوای او غلط کردم،غلط...!

قصه بغض من و شانه تو ، قصه خواستنی بود ... که توانسته نشد ...!

پر از دردم ...!

یک دل سیر گریه کن ...!