سرایی را که صاحب نیست, ویرانی است معمارش دل بی عشق می گردد خراب آهسته آهسته

چشم پر مهر تو آمد خانه ام آباد شد


چون برفتی خانه و بنیان من بر خاک شد

سهم من از تو ؛ دلتنگی بی پایانیست که روزها دیوانه ام میکند ، شب ها شاعر

خیلی " دلتنگت " شده ام!!!!

اما نمیدانم

" خــیلی" را چگونه بنویسم که

«خـــــــــــیــــــــــــلـــــــــــــــی»

خوانده شود ...!

دلم گرفته از این روز ها دلم تنگ است میان ما و رسیدن هزار فرسنگ است ...!

نشانی ام عوض نشده !

هنوز در همین خانه ام ،

فقط دیگر زندگی نمی کنم …!

بیا ... !

در دلم مهر کسی خانه نکرده است ، بیا

خانه خالی است نگه داشته‌ام جای ترا...!