پیام پرستو...هوشنگ ابتهاج

بیا که بار دگر گل به بار می اید

بیار باده که بوی بهار می اید

هزار غم ز تو دارم به دل ، بیا ای گل

که گل شکفته و بانگ هزار می اید

طرب میانه ی خوش نیست با منش چه کنم

خوشا غم تو که با ما کنار می اید

نه من زداغ تو ای گل به خون نشستم و بس

که لاله هم به چمن داغدار می اید

دل چو غنچه ی من نشکفد به بوی بهار

بهار من بود آن گه که یار می اید

نسیم زلف تو تا نگذرد به گلشن دل

کجا نهال امیدم به بار می اید

بدین امید شد اشکم روان ز چشمه ی چشم

که سرو من به لب جویبار می اید

مگر ز پیک پرستو پیام او پرسم

وگرنه کیست که از آن دیار می اید

دلم به باده و گل وا نمی شود ، چه کنم

که بی تو باده و گل ناگوار می اید

بهار سایه تویی ای بنفشه مو باز ای

که گل به دیده ی من بی تو خار می اید