ای خدا . . .

ورم کرده غم در دل دفترم                   و بیزارم از واژه ها در سرم

چرا شاعرم ای خدا رحم کن                  که باشد همین نامه ی آخرم

اگر نیمه شب سر به راهم کنی                و آغوش خود را پناهم  کنی

فقط پیش تو میچکم اشک را                   که پاکیزه از هر گناهم کنی

نمیخواهم  از رازهای دلم                       شود باخبر  کاغذ باطلم

از احساس خیس و غم عاشقی                  چه چیزی شده ای خدا حاصلم

خدایا  خلاصم  بکن , شاعرم                     ببر غصه ها را تو از  خاطرم

بخشکان غم و ریشه شعر را                    بسوزان  مرا بیصدا  حاضرم                                  

                     صنم میرزازاده نافع