تو را چگونه جست و جو کنم ؟

در ایوان نیمه روشن خانه

سجاده ی مچاله ی خود را

بعد از زمانی شکایت از قانون بندگی

دوباره می گشایم

تا کمر خم کنم

و ترانه ی ستایش سر دهم

برای کسی یا چیزی

که می بیند اما دل ندارد

عاشق دارد و معشوق ندارد

رسم عشق و عاشقی است

شایدکه عمری منت و عمری ذلت

و او سکوت و سکوت

شاید سنت اش است

در ایوان خانه تو را جست و جو می کنم

در میان آیه های رمز آلود

تو را در چشم لعبتکان جست و جو می کنم

که آهشان گیراست

تو را در گلوله ها جست و جو می کنم

که می خواهند تو را اثبات کنند !

تو را در شلاق جست و جو می کنم

که می خواهند تو را فریاد کنند !

تو را در زجر جست و جو می کنم

که می خواهند تو را عبادت کنند !

و چقدر از تو دور می شوم

سجاده ی مچاله ی خود را می گشایم

سجاده ای که از تار عنکبوت هم سست تر است

و مهر را به پیشانی می کوبم

می کوبم با هزار افسوس

نه خواهشی از سر به مهر بودن

به سمت قبله ای

که آیا تو هستی ؟

در میان سجاده ی مچاله ام

و ذهن پریشانی

که تصویر تو را می سازد

من تو را در میان عشوه های دختران جست و جو می کنم

من تو را در رمز اشک حسرت پسر بچه ها جست و جو می کنم

من آدرس تو را

از زن هرزه ی شهر می گیرم

از مرد ربا خوار که بر گذر تسلیم توبه می فروشد

و چقدر از تو دور می شوم

من تو را در مسجد نمی جویم

من تصویر تو را روی پیشانی ورم کرده ی مرد روحانی نمی بینم

من تو را در میان نذر هر ساله ی مادرم نمی جویم

من تو را در موعظه های منبر نشینان نمی بینم

من تو را حتی در شعر های کفر آمیزم آشکارا نمی خوانم

و چقدر به تو نزدیک می شوم

آدرس تو به دست کیست ؟

شاید باید او را جست و جو کنم

من تو را در میان خویش می جویم

و چقدر تو همانی که می جویم

در ایوان نیمه روشن خانه

پای سجاده ای که آتش گرفته است

از سوز دلم

من تو را آیا جست و جو می کنم ؟

             "    احسان مرداسی  "