هیح گاه منتطرت نبودم . . . !
من همیشه از تو می ترسیدم
هیچ گاه منتظرت نبودم !
مادر میگفت او فقط آدم بدها را نابود می کند
اما من نمی دانستم خوبم یا بد
می دانستم که بزرگتر ها می دانند که خوبند !
صبر کردم
بزرگتر شدم
حالا از دو چیز مطمئنم:
اینکه آدم خوبی نیستم
و اینکه تو شمشیر نمیکشی
آیا داستان جزیره خضراء درست است ؟
درسال699 هجری قمری شخصی بنام علی بن فاضل مازندرانی مدّعی شددراطراف اندلس به جزیره ای ورود یافته است بنام : جزیره خضراء که محل سکونت امام زمان (ع) و فرزندان و همراهان اوست . برخی آنراباجزیره یامثلّث برمودا یکی می دانستند.شاید قدیمی ترین منبعی که ازاین مقوله یادکرده است کتاب مجالس المؤمنین(اثرقاضی نورالله تستری) است.
علاّمه مجلسی نیز که آنرا نقل کرده است « بحارالأنوار ج 52 » می فرماید : چون در کتب معتبر به آن دست نیافتم آنرا در فصلی جداگانه آوردم . بهر حال این مسأله مورد کنکاش اندیشمندان قرار گرفت و معلوم گردیداین مطلب نه مدرک قابل استنادی داردونه ارزش علمی بلکه افسانه ای بیش نیست .« الأنوارالنُّعمانیّة ج 2 ص 69 / نجم الثّاقب 349 » برای آگاهی بیشتر می توان به پژوهش بزرگانی مثل : جعفر مرتضی عاملی ، شهید صدر، و یا سایت دانشکده علوم حدیث ( www.hadith.ac.ir ) مراجعه نمود.
از حضرت آیة الله بهجت (ره) پرسیدند : آقا! این همه بحث راجع به جزیره خضراء می شود، واقعا جزیره خضراء کجاست؟
حضرت آیة الله بهجت (ره) فرمودند: جزیره ی خضراء آن دلی است که امام زمان (ع) در آن تاب بیاورد، اگر امام زمان (ع) در دلت آمد، آن دل جزیره خضراء است، مردم باید دور این دل بگردند، کجا می گردی دنبال جزیره خضراء؟! امام زمان (ع) همراه توست، چرا ما باید حضرت را منحصر و محصور در آنجا بکنیم؟! من بگویم امام زمان (ع) در جزیره ای در فلان کشور تشریف دارند، نخیر، یقینا بدانید که امام زمان (ع)از رگ گردن به من و تو نزدیکتر است.برگرفته از وبللاگ وخدا همین نزدیکی ست..
امام صادق (ع) می فرمایند:
خوشا بحال کسی که در زمان غیبت قائم ما به فرمان ما چنگ زند و قلب هدایت شده اش به طرف باطل متمایل نشود.
بحارالانوار ج 52 ص 123
* به آنچه می دانید عمل کنید و آنچه نمی دانید احتیاط کنید تا روشن شود و اگر روشن نشد بدانید که بعض معلومات را زیر پا گذاشته اید، طلب موعظه از غیر عامل، محل اعتراض است و قطعا مواعظی را شنیده اید و می دانید، عمل نکردید و گرنه روشن بودید.
* کسانی که به آنها عقیده دارید نظر به اعمال آنها نمایید، آنچه می کنند از روی اختیار بکنید، و آنچه نمی کنند از روی اختیار نکنید، و این از بهترین های راه های وصول به مقاصد عالیه است.
* از واضحات است که خواندن قرآن در هر روز، و ادعیه مناسبه اوقات و امکنه در تعقیبات و غیر آنها، و کثرت تردد در مساجد و مشاهد مشرفه، و زیارت علما و صلحا و همنشینی با آنها، از مرضیات خدا و رسول است و باید روز به روز مراقب زیادتی بصیرت و انس به عبادت و تلاوت و زیارت باشد.
و برعکس کثرت مجالست با اهل غفلت، مزید قساوت و تاریکی قلب و دوری از عبادات و زیارات است؛ از این جهت است که احوال حسنه حاصله از عبادات و زیارات و تلاوتها، به سبب مجالست با ضعفا در ایمان، به سوء حال و نقصان مبدل می¬شوند؛ پس مجالست با ضعیف الایمان در غیراضطرار و برای غیرهدایت آنها، سبب می شود که ملکات حسنه خود را از دست بدهد، بلکه اخلاق فاسده آنها را یاد بگیرد.
* هدف باید این باشد که تمام عمر، صرف در یاد خدا و طاعت او و عبادت باشد تا به آخرین درجه قرب مستعد خودمان برسیم، و گرنه بعد از آنکه دیدیم بعضی به مقامات عالیه رسیدند و ما بی جهت عقب ماندیم، پشیمان خواهیم شد.