دل چه می خواهد ز تو . . .

شب نمی آید به سر ، گر تو نیایی سوی من

تیره تر از شب شده ، بی بودن تو روی من



اشک هایم را ببین ، پیدا و پنهان جاری است

کاش امشب می خرامیدی به دشت ، آهوی من



دست و پاهای دلم می لرزد از این واهمه

بشنود این از کسی ، رفتی دگر از کوی من



تنگنای خانه ی من رنگ دلتنگی گرفت

پرده های اشک را کی می کشی از روی من



سنگ هرگونه ملامت ، کارگر بر دل نشد

شیشه ی دل را شکستی ، یار آتش خوی من



دل چه می خواهد ز تو ، یک خنده ، یک گوشه نگاه

تا که باشد یک شبی بر این دلم داروی من



خاک پای گنبد احساس چشمان توام

هیچ جز از باد خالی نیست در بازوی من



« احمد » از بوی گلستانی ز گل بهرت گذشت

گر چه هر جا می گریزی ، گر که باشد بوی من

" احمد تمیمی "