رفتی,نگاه پنجره ها خیس آب شد . . .

رفتی ، نگاه پنجره ها خیس آب شد

بی تو نفس کشیدن و ماندن ، عذاب شد



با هر نسیم می وزی اما چه فایده

سرمست دیگرانی و قلبم کباب شد



آماج دردهای کس دیگری شدن

باورنکردنی ست که سهمم نقاب شد



دیگر کمر شکستگی ام را کسی ندید

شاعر قلم شکست و سکوت انتخاب شد



ای کاش قبل رفتن وتنها گذاشتن

آنبار فرصتی که برایم خراب شد . . .



حالا درون پیچ خم خود تنیده ام

گم می شوم و خاطره هایت سراب شد



دستی به تو رساندم و افسوس سهم من

از عاشقی ، تلنگر بر یک حباب شد



حالا نگاه کن منم و شعرهای تلخ

شعری که برگ کهنه ای از یک کتاب شد