روزگار به من آموخت، با زندگی قهر نکنم ؛ چون دنیا منت کش هیچ کس نیست . . .

حرمت چشم ترم آهسته آهسته شکست

قدر دل را دلبرم آهسته آهسته شکست

بس که از دست زمانه تازیانه خورده ام

در دل شب پیکرم آهسته آهسته شکست

آرزوها داشتم تا در هوایت پر زنم

از قضا بال و پرم آهسته آهسته شکست

راه را کج رفته بودم سالیانی بی بلد

عاقبت دیدم سرم آهسته آهسته شکست...