چه فرقی دارد پُشت میله ها باشی یا در خیابانهای شهر در حال قدم زدن وقتی که آرزوهایت در حبس باشند...

ای پـرازعاطفــــــه در قحــــــط محبـت بـا مـن

کــــــــاش می شد بگشایی سر صحبت بـا مــن

هیــــچ کس نیست که تقسیــــم شود در اینــــجا

درد تنهـــــایی و بی برگی و غـــــربت با مـن

 

از خـــــــروشانی امـــواج نـــــگاهت دیـریست

بــــــاد نـگشوده لبــش را به حـــــــکایت با مــن

 

خـــــواستم پــَـر بزنم بــا تـــــو به معراج خـیال

آسمــــان دور شـد ازروی حـــــــسـادت بـا مــن

 

بعــــد ازاین شــــــور غـزلهـــای شکوفـا با تــو

بعــد ازاین مــرثیه و غــــربت و حـسرت با مـن

 

گـرچـه کــــوچیدی ازاین بـــاغ ولـی خـواهد مانـــــد

داغ چشمـــان تــــــــو تـا روز قیــــــــامـت با مـن